Afgelopen week hebben wij een artikel gepubliceerd in Neuropsychologia (Volume 131, august 2019, p184-192).
In dit artikel hebben wij de relatie tussen het Alzheimer – amyloïd – eiwit en gesproken taal onderzocht in gezonde mensen met geheugenklachten maar zonder duidelijke geheugenstoornissen (subjectieve geheugenklachten). Mensen met subjectieve geheugenklachten rapporteren vaak woordvindproblemen, maar deze zijn lastig aan te tonen met taaltesten. Om dichter bij de dagelijkse woordvindproblemen van de deelnemers te komen vroegen wij hen om open antwoorden te geven op alledaagse vragen. Zo vroegen wij bijvoorbeeld: “Kunt u dit schilderij (zie figuur) beschrijven? Of een gemiddelde zondag? Spontane spraak wil zeggen dat mensen na onze vraag vrijuit konden spreken, en dit lijkt op de dagelijkse gesprekken die wij voeren. Vervolgens hebben wij de opnames van de spontane spraak geanalyseerd met speciale taalsoftware en met hulp van taalonderzoekers uit Leiden. De resultaten lieten zien dat mensen met meer amyloïd eiwitten in de hersenen minder concrete woorden gebruikten in hun omschrijvingen en juist meer abstracte zelfstandig naamwoorden (bijvoorbeeld diertje i.p.v. kat). Hierdoor konden zij minder goed uitleggen wat zij precies bedoelden. Mogelijk is dit een vroege cognitieve – taal – verandering die kan passen bij de ziekte Alzheimer.
Het volledige artikel kunt u hier lezen.