Hybride wereld alzheimercongres
Eind juli heeft ook dit jaar het Wereld Alzheimercongres weer plaats. Voor ons als alzheimer-onderzoekers één van de hoogtepunten van het jaar! Ook dit jaar dwingt corona ons tot nieuwe wegen en manieren. Was het congres vorig jaar volledig online, dit jaar maken we voor het eerst een hybride congres mee. Er zijn 1200 deelnemers in Denver, een stad midden in de Rocky Mountains, door de Amerikanen aangeduid als “de mile high city”. Drie van die deelnemers zijn onze eigen collega’s, die op dit moment een half jaar of een jaar onderzoekstijd doorbrengen bij een Amerikaanse onderzoeksgroep. Zij sturen ons gelukkig fotootjes en berichten, en zo nu en dan zien we hen zitten als de zaal in beeld is. Zo voelen we ons toch een beetje daar. Want het grootste deel van de collega’s van Alzheimercentrum Amsterdam neemt deel via de online verbinding, net als zo’n 8.000 anderen van over de hele wereld!
Een hybride congres heeft voor- en nadelen
Het gaat met horten en stoten: de internetverbinding werkt niet, of we kunnen de vraag die live in de zaal gesteld wordt niet verstaan, óf de poster die online is geüpload is nooit meer terug te vinden. Veelvuldig ongemak. Maar óók de andere kant: levendige discussies via het online platform. Vele mensen die hun vragen stellen in de chat. Sessies waarbij sommige mensen in de zaal zitten, terwijl mensen aan de andere kant van de wereld net zo makkelijk meedoen vanaf het grote scherm. Grote groepen junior onderzoekers zijn aanwezig en onderzoekers uit landen met lage inkomens voor wie het Wereld Alzheimercongres voorheen niet toegankelijk was, kunnen nu opeens wél aanschuiven bij al dit onderzoek van wereldformaat. Wat een bijzondere tijd zitten we in; we leren steeds bij.
Congres met een Amsterdams en SCIENCe-tintje
Hoe doen we het dan als Amsterdammers? We maken er zelf maar een feestje van, én we inspireren elkaar. Gelukkig zijn we allemaal gevaccineerd, dus er kan weer best veel, wel ons aan de richtlijnen van de RIVM houdend. Zo kijken we gezamenlijk in onze colloquium-ruimte naar de sessies, organiseren we onze eigen postersessie op de gang van het Alzheimercentrum, en hadden we een heuse Hollandse avond (iedereen moest iets van oranje aan). Als SCIENCe-team gingen we samen uit lunchen. Aanleiding hiervan was ook dat we afscheid nemen van twee SCIENCe-oudgedienden: Inge Verberk werkte jaren mee aan SCIENCe achter de schermen. U kent haar onder andere van de SCIENCe-deelnemersdagen, wanneer zij vaak over haar onderzoek naar bloedmarkers vertelde. Het proefschrift van Inge is af – wanneer zij het over enkele maanden verdedigt hoort u daar zeker van. Karlijn van den Bosch kent u natuurlijk allemaal – gedurende vier jaar was zij als neuropsycholoog de spin in het SCIENCe-web. Velen van u zagen Karlijn bij het jaarlijkse bezoek, zij bediende de SCIENCe-telefoon én de SCIENCe-email. Een echte duizendpoot. Voor Karlijn is het tijd om nieuwe paden in te slaan, wat zullen we haar als SCIENCe-team missen!
Wij hebben het congres inmiddels afgerond, met nog een aantal mooie voordrachten van ons Alzheimercentrum. En u wens ik een heel fijne zomer toe – en ik hoop dat we u komend jaar allemaal gewoon weer in ons centrum kunnen begroeten!