Samen voor de oplossing: Amanda van Diemen

Even voorstellen: Amanda van Diemen van PR Bureau Van Diemen

1. Hoe ben je bij Alzheimercentrum Amsterdam betrokken geraakt?

Ik ben bij Alzheimercentrum Amsterdam betrokken geraakt door de stoute schoenen die jullie vorig jaar zelf aantrokken.
Jullie reageerden met een goed onderbouwde en enthousiaste reactie op onze oproep voor een waardevol initiatief waaraan wij (i.e. Van Diemen PR) een jaar lang ‘om niet’ konden bijdragen met onze kennis, vaardigheden en ervaring. Na analyse van de aanmeldingen die we kregen en de uitkomsten van onze interviews met shortlistkandidaten, hebben we er uiteindelijk voor gekozen om ons in te zetten voor jullie. Wij hebben het spreekwoordelijke balletje opgegooid en via jullie eigen Melanie Bemer is het gaan rollen. Al is dat rollen bij tijd en wijle meer stuiteren. Never a dull moment bij Alzheimercentrum Amsterdam. Levendig. Dat is wat het is. En hoe kan het ook anders bij een organisatie die bol staat van eigenzinnige slimmeriken en die continu moet inspelen op zowel in- als externe ontwikkelingen. Daar zijn behoorlijk wat inventieve geesten en initiatieven voor nodig. Het is om die reden dat ik Alzheimercentrum Amsterdam zo’n warm hart toedraag; ik ben dol op inventieve geesten.

2.Wat doe je precies voor vrijwilligerswerk?

Een jaar lang hebben wij Alzheimercentrum Amsterdam ondersteund op gebied van PR. Zo fungeerden wij als sparringpartner van Melanie en haar team en bedachten we campagnes om onderzoekers en hun onderzoeken vaker en scherper op de radar van de buitenwereld te krijgen. Ook leerden wij onderzoekers hoe zij op hun eigen socials storytelling kunnen inzetten om een groter bereik te genereren met hun content, met als gevolg een sterkere breinpositie, een groter commitment en meer donaties.

De bevlogenheid van medewerkers van Alzheimercentrum Amsterdam is werkelijk hartverwarmend. Jullie hebben zoveel waardevolle kennis in huis en zoveel potentie die nog tot wasdom moet (zal!) komen; dat verdient -gezien het belang van de stille pandemieën die hersenziekten zijn- een enorm podium. Jullie bijdragen aan de ontrafeling van de ziekte van Alzheimer is echter niet vanzelfsprekend, net zoals het niet vanzelfsprekend is om initiatieven financieel te ondersteunen. Ik vind het waardevol om die twee werelden dichter bij elkaar te brengen middels het stelselmatig bevorderen van het wederzijds begrip.

3. Wat haal je uit je vrijwilligerswerk?

Heb je even?
Ten eerste heb ik er heel veel energie uit gehaald. Het is heerlijk om met mensen te werken die gedreven zijn, positief zijn ingesteld en die continu op zoek zijn naar mogelijkheden om dingen voor elkaar te krijgen. Die zo flexibel zijn dat ze het rechtsom proberen wanneer het linksom niet gaat. Desnoods achterstevoren en ondersteboven. We hebben kunnen lachen om de uitdagingen rondom het thuiswerken en hebben elkaar, ondanks alle toestanden die Covid met zich meebracht, steeds weten te vinden. Er is geen gesprek voorbij gegaan waarna ik niet de dag voortzette met een energieke geest. Zelfs niet als dat gesprek digitaal was en de zoveelste van de dag.
Ten tweede heb ik er een rijkdom aan ervaring en kennis uit gehaald. Ervaring in en kennis over de tak van sport waarin jullie opereren; zowel vakinhoudelijk als wat betreft de dynamiek van een zeer gedreven organisatie die opereert onder de hoede van een groter geheel. De politiek, de diverse belangen… Dat krijg je als ‘buitenstaander’ doorgaans niet mee. Deze praktijkervaringen leveren waardevolle inzichten op die zich goed laten rijmen met theoretische modellen en specifieke strategieën. Daarnaast hebben de mensen die ik heb ontmoet mij verrijkt met hun intellect, gedrevenheid, nieuwsgierigheid, leergierigheid en openheid. Ik ben hen dankbaar voor het vertrouwen dat zij mij gegeven hebben.
Ten derde heb ik er waardevolle wederkerigheid uit gehaald. Neem nou dat prachtige concert waarvoor jullie mij uitnodigden… Ik ben een groot liefhebber van klassieke muziek en het Concertgebouw is mij dierbaar. Het aanwezig mogen zijn op jullie Concert om niet te Vergeten, in samenwerking met onder andere het Concertgebouworkest, was een feest. Wat heb ik genoten van de verhalen, de muziek, de mensen; van het moment. En wat heb ik genoten van onze samenwerking.

De meest dierbare herinneringen zijn de herinneringen die je kunt delen met anderen. Ik ben dankbaar voor de herinneringen die ik samen met jullie heb mogen maken.